19 مه 2023- مطالعه ی اخیراً منتشر شده در ACS Nano نشان داد که هدف قرار دادن برخی مولکول‌های بسیار واکنش‌پذیر در کبد می تواند مقاومت به انسولین را در سلولهای کبدی انسان و موش‌های دیابتی، معکوس کند. این یافته ها مسیری را برای درمان طولانی مدت تر ارائه می دهند.
اگرچه دیابت یک بیماری شایع است، اما هنوز هیچ درمانی برای آن وجود ندارد. درمان‌های فعلی می‌توانند سطح قند خون را مدیریت کنند، اما مقاومت به انسولین را برطرف نمی کنند. دیابت نوع 2 ، زمانی رخ می دهد که بدن دیگر به انسولین که قند خون را تنظیم می کند، حساس نباشد. در حال حاضر، هیچ درمانی برای آن وجود ندارد، و درمان های موجود بر مدیریت علائم و کنترل سطح قند خون تمرکز دارند. برخی تحقیقات نشان داده‌اند که مقاومت به انسولین می‌تواند توسط گونه‌های فعال اکسیژن (ROS) ایجاد شود، که مولکول‌های بسیار ناپایدار و مبتنی بر اکسیژن هستند که عمدتاً توسط میتوکندری یا «نیروگاه‌های سلولی» تولید می‌شوند.
دسته ای از داروها که به عنوان "آنکاپلرهای میتوکندری یا mitochondrial uncouplers" شناخته می شوند، می توانند به مهار تولید ROS در منبع آن کمک کنند، نه اینکه صرفاً آنچه را که قبلا ساخته شده است، تمیز کنند، آنطور که درمان های معمولی مبتنی بر آنتی اکسیدان انجام می دهند.
نانوذرات پلاتین فوق‌العاده کوچک، یکی دیگر از روبشگرهای بسیار کارآمد ROS هستند، اگرچه اندازه کوچک آنها باعث می‌شود خیلی سریع از کبد پاک شوند. اما، ترکیب این دو استراتژی در یک سیستم می تواند یک پلت فرم درمانی بسیار موثر و طولانی مدت ایجاد کند. بنابراین، Jingjing Yang، Shaochun Tang، Yujun Song و همکارانشان چنین سیستمی را با استفاده از "نانو روبشگر" زیست تخریب پذیر طراحی کردند که به طور بالقوه می تواند حساسیت به انسولین را بازیابی کند و دیابت نوع 2 را درمان کند.
برای ساختن روبشگرهای نانو، محققان یک قالب را با نانوذرات پلاتین و لایه‌ای از سیلیس پوشاند. سپس، قالب را تخریب کردند تا کره های توخالی از نانوذرات پلاتین و سیلیس تشکیل شود، سپس بر روی این پوسته ها یک آنکاپلر میتوکندری بارگذاری کرده و با دولایه لیپیدی آن را پوشاندند. این سیستم زمانی که با دو ROS، پراکسید هیدروژن(H2O2) و سوپراکسید (O2-) مخلوط شد، آنها را به آب و اکسیژن مولکولی تبدیل کرد. در آزمایش‌هایی که با استفاده از سلولهای کبدی انسانی با دیابت نوع 2 القا شده، انجام گردید، این نانوروبشگرها به پاکسازی ROS ادامه دادند، و با این کار جذب گلوکز افزایش یافت، که نشان می‌دهد حساسیت سلول‌ها به انسولین بازیابی شده است.
سپس محققان نانو روبشگرها را به صورت داخل وریدی به یک مدل موش دیابتی تزریق کردند. این ساختارهای نانو به کبد مهاجرت کردند، مقدار چربی موجود را کاهش دادند، عملکرد سلولهای کبدی را به حالت طبیعی باز گردانده و سطح گلوکز خون را به حالت عادی برگرداندند. در این آزمایش علائم نفروپاتی دیابتی تقریباً به طور کامل معکوس شد و موش ها هیچ نشانه ای از تغییر وزن بدن یا آسیب بافت یا اندام را نشان ندادند. محققان گفتند: این کار می تواند یک استراتژی موثر برای درمان طولانی مدت دیابت و سایر بیماری های متابولیکی ارائه دهد.
منبع:
https://medicaldialogues.in/diabetes-endocrinology/news/biodegradable-hollow-nanoscavengers-can-reverse-insulin-resistance-for-treating-type-2-diabetes-111660